Niet over een nacht ijs.

Het is 19  december 1927 als vrienden, aan de tapkast van cafe Roozendaal Middelsluis, besluiten een ijsclub op te richten. Dat was hard nodig vonden  de vrienden, het buurtschap Schuring had immers ook al een ijsclub, waarom hier dan niet? Het besluit was genomen, nu nog een bestuur.

Chris van Eeren, Marinus Rietveld, Albert Luyendijk, Gijs de jongste, Piet Holleman, B. Troost, Jil van Holten, Bas Korbijn en voorzitter Piet Vogelaar vormden het eerste bestuur. Omdat de vrienden nooit hadden gedacht dat er nog eens een ijsclub zou komen op de Middelsluis, bedachten zij de originele naam: Nooitgedacht Middelsuis.

In die tijd had ook de middenstand van Numansdorp een ijsbaan. Die was gelegen aan de Molendijk en deze baan was dusdanig gelegen dat de baan vanzelf vol liep bij hoog water. De middenstand moest toch wat doen voor hun klanten en maakten zo grote indruk op hen met de ijsbaan. Maar… de middenstand had geen club, alleen maar een ijsbaan.

Er was dus concurrentie voor de nieuwe ijsclub en geld was er ook al niet. Geld werd er nog wel verdiend in 1927 maar de kentering was al gekomen en in de  jaren dertig zou de crisis hard toeslaan. De contributie werd in het allereerste begin vastgesteld op een gulden per gezin per jaar. Jaarvergaderingen waren hoogtijdagen voor Nooitgedacht Middelsluis en er was ook altijd een grote opkomst.

Het waren dus moeilijke tijden, maar met sterke anijsmelk werd de moed er in gehouden. Tijdens het drinken van al die sterke anijsmelk bedacht het bestuur ook een plan om aan een sponsor te komen.

In IJlst Friesland stond een fabriek waar ze gereedschap en schaatsen maakten. De IJlsterschaatsen waren in die tijd beroemd. Daar had je de fabriek Nooitgedacht en dat was een begrip in die jaren op schaatsgebied. Dat is dan geregeld bedacht het bestuur, onze club heet Nooitgedacht en de fabriek in IJlst heet ook Nooitgedacht. Dat je deze firmanaam met een ‘g’ schreef hadden onze vrienden niet in de gaten.

De fabriek van Nooitgedagt in IJlst waar schaatsen en gereedschappen werden gemaakt.

Vanwege de gelijke naam viel daar best wat te halen bedachten ze bij de ijsclub. Er werd dus een brief verstuurd naar IJlst met daarin het verzoek om een prijs ter beschikking te stellen. De fabriek uit IJlst antwoordde dat zij Nooitgedagt waren, dus met een ‘g’.   Maar….als de ijsclub bereid was om de naam voortaan ook met een ‘g’ te schrijven, was er wel iets mogelijk.

Nou, die naamswijziging was voor ons bestuur geen probleem  en er werd meteen een brief gestuurd naar Friesland dat de ijsclub voortaan “Nooitgedagt” heette. De fabriek  hield zijn belofte, vanaf die tijd kwam er jaarlijks uit IJlst een paar schaatsen. Dat bleef zo totdat in 1965 de schaatsproductie werd gestopt.

 

De ijsclub had in 1928 ongeveer 200 leden en de wedstrijdbaan was toen achter cafe Teun Roozendaal (het huidige Wissel). Een startplaats bij een cafe heeft veel voordelen, maar ook wel nadelen. In dat jaar was de kas aardig bijgekomen en de penningmeester had wel 40 gulden in kas. Dat was een behoorlijk bedrag in die jaren. Totdat de penningmeester een keer ging afrekenen in het cafe. De heren bestuursleden hadden flink dorst gehad en dit op rekening van de ijsclub laten bijschrijven. De penningmeester had zelfs niet voldoende aan zijn 40 gulden, er moest  nog geld bij. Het bestuur werd ter verantwoording geroepen in een bijzondere ledenvergadering en er kwam een reglementswijziging. Hierin werd bepaald dat bestuursleden voortaan twee consumpties mochten gebruiken op rekening van de ijsvereniging.

Cafe Rustwat, hier vandaan werd de Krekentocht georganiseerd. Een samenwerking tussen de plaatselijke ijsclubs “Nooitgedagt” en “de Samenwerking”.

In 1935 werd de wedstrijdbaan verlegd richting het dorp (achter de huidige bakkerij Uljee). Het ging goed met de ijsvereniging want er kwamen steeds meer leden uit het dorp. Er werd verlichting aangelegd en er kwam een Koek en Zopietent, waar anijsmelk, punch en oliebollen werden verkocht.

De oorlogsjaren en de stormvloed van 1953 zorgden werkelijk voor duisternis. Numansdorp en de Hoekse Waard stonden voor een slechte tijd en er was geen aandacht en tijd meer voor schaatsen. Het duurde tot de winter van 1955-56 voordat de ijsvereniging er weer een beetje bovenop kwam. Het ledental groeide weer en ook de Koek en Zopietent stond weer op het ijs.

 

 

 

 

 

De winter van 1962-63 was een ouderwetse winter met veel ijs maar ook helaas met sneeuw. Het was druk en er was veel te doen op de binnenhaven als ’s avonds de lichten branden. Er werden veel wedstrijden gereden door de leden, maar liefst wilde men iets verder en ook wedstrijden rijden voor het District en het Gewest. Alle leden waren het met elkaar eens:  Nooitgedagt moet een eigen veldijsbaan krijgen.

De oude ijsbaan op de binnenhaven. Op het terrein links staan nu het Gemeentehuis en OBS de Dubbeldekker

 

 

 

 

 

 

 

 

De schaatsen zijn verandert……..het ijs is hetzelfde gebleven.

Wordt  vervolgd.